Ik vraag mezelf echt af, waarom mensen het in de wsnp zo verschrikkelijk moeilijk vinden om rond te komen. En dan heb ik het niet over de dingen die je “moet” missen zoals uitstapjes e.d.
Alle respect voor iedereen hoor, begrijp me niet verkeerd, maar ik ben erg benieuwd waarom het “3 jaar op een houtje bijten” is!
Ik breng in de wsnp alleenstaand, 4 kinderen groot van 3 tot 9 jaar en heel eerlijk: Geen zorgen!
Ik ben blij dat ik alles in huis kan halen wat ik nodig heb qua boodschappen e.d.
Hoe deden degene die het zo zwaar hadden voordat ze in de wsnp/schuldsanering kwamen dat? Leefde je dan boven je uitgavegrens? Ik vond het toen namelijk heel veel zwaarder, en je vaste lasten en je schuld en je boodschappen….
Je kan het leven zo duur maken als je wilt. ik doe 1 x in de maand de `grote` boodschappen. Dus drinken op vooraad, diepvries en de rest wat niet `vers` is.
De rest haal ik wekelijks bij en neem dan net genoeg geld mee als de boodschappen kosten. Verder houd ik een kasboek bij wat ik zelf heb gemaakt zodat er voor mijzelf duidelijke categorieen staan die ik verbruik.
Dat kasboek is een sport en zeer prettig om aan je bwv te kunnen laten zien. Je weet precies wat je waaraan heb uitgegeven en hoeveel het scheelt met de vorige maand. Overzicht waar je geld naar toe gaat! En als je meer verbruikt hebt dan de vorige maand, even opmerken hoe dat komt, is voor jezelf prettig te weten dat je inzicht hebt in je financieen!
Nogmaals alle respect voor iedereen, het is niet om mensen aan te vallen, maar ik vraag het mezelf echt af, ik heb nu een prettig, rustig en bijna zorgeloos leven!