Marielle,
Zit je in de wettelijke of de minnelijke schuldsanering? Is de daadwerkelijke ingangsdatum al bekend of is dit nog de orientatiefase (die kan lang duren, maar ondertussen moet je de verplichtingen al nakomen die verbonden zijn aan het traject). Vanuit mijn ervaring (juli 2004 aangemeld, nu nog in de orientatiefase en daadwerkelijke schuldsanering wsch. per 1 juli, hopelijk minnelijk) heb je als het goed is de rechten en plichten zwart op wit gekregen, net als hoe het staat met het afdragen van je inkomsten, wat je wel en niet mag houden en welk leefgeld je krijgt. Dat leefgeld is afhankelijk van je gezinssituatie, je draag- en aflossingskracht, in welke schuldsanering je zit en ook bij welke instantie en in welke gemeente. In ons geval (1 volwassene, 1 klein kind en twee katten;-) nu in de orientatiefase 75 euro per week en daarnaast mag ik 46 euro per maand sparen voor onvoorziene uitgaven. Zorg- en huurtoeslag mag ik houden, net als kinderbijslag en restitutie ziektekosten; vakantiegeld, teruggaven belastingdienst, bijzondere bijstand etc. niet. Mits ik daarvoor kosten heb gemaakt die ik terecht terug mag ontvangen. En dan nog: hoe meer ik daarvan naar de schuldeisers laat gaan, hoe eerder ik van mijn schulden af ben en van de schuldsanering. Het is kiezen of delen. Verder geen nieuwe schulden maken, niets meer online kopen, geen auto. Achter alle kwijtscheldingen aan gaan die je kan krijgen. Schuldsanering is een keuze. Maar met verplichtingen. Ik geef toe dat de wachttijden te lang zijn en dat de informatieverstrekking vaak magertjes is. Je moet er zelf achteraan blijven gaan en eerlijk en open zijn. Maar doe je het niet, dan kom je er nooit uit. Boos maken heeft geen zin. Je geld terugeisen ook niet. Heb je je financien uit handen gegeven dan heb je je daarnaar te schikken. In je eigen belang. En daarom wil ik dus niet in de WSNP, maar in de minnelijke weg, zodat ik zelf de controle kan houden en mijn privacy kan bewaren. En: waar een wil is, is een weg. Met minder geld kan je leren omgaan, door creatief bezig te zijn. Te leren wat luxe is en wat niet. Tweedehands kopen en verkopen. Er zijn altijd mensen die het met nog minder moeten doen dan jij, die geen keuze hebben. Dan nog een tip: er zijn hulpverlenende instanties zoals de diaconie van een kerk (hoef je niet gelovig voor te zijn), kledingbank, organisaties zoals Help ons in Nederland www.helponsin.nl. Websites als Gratis op te halen. Voedselbank. Het maakt niet uit of je schulden hebt gemaakt door domheid, materialisme, gemakszucht of door noodsituaties. Je hebt ze, je kan er vrij snel vanaf komen door schuldsanering. Dat is een lange en hoe dan ook moeilijke weg. Maar dan ben je er wel vanaf, en je hebt leren waarderen wat je met weinig geld kan doen. Hoe je van je geld meer kan maken. Maar daar moet je zelf keihard mee aan het werk gaan, het voortouw nemen. Niet alles geloven en klakkeloos mee akkoord gaan. Maar ook precies vragen hoe en wat. Voor wat hoort wat. Je bent geen slachtoffer, je hebt zelf hulp gevraagd en dat is heel goed. zelf de vinger aan de pols houden. De hulpverleners hebben het trouwens steeds drukker omdat steeds meer mensen hulp vragen met schuldsanering. Dat kan je hen niet kwalijk nemen. Ben je ze zat? Dan blijf je maar gewoon met je schulden zitten en zoek je het zelf uit.Maar je hebt er niet voor niks om gevraagd. Ik maak me best wel boos om dat gemekker. Net als met die mensen die in de schulden zitten en pertinent een keer per jaar op vakantie willen. Je hebt niks te willen. Jij bent mensen geld schuldig en dat gaat voor. Klaar. Het is een keihard leerproces. Vergeet die nieuwe schoenen, dat verjaardagscadeau, dat uitje. En weet je? Het leven gaat gewoon door. Zolang je maar een dak boven je hoofd hebt, warm water, licht, te eten en kleding voor je kids. Daar gaat het om.