En ook hier weer een gezin met problemen. Je snapt het niet he, hebben toch echt een aardig inkomen samen en toch weten we in de shit te komen.
Afijn, een lang verhaal kort makend: ik wil graag hulp (heb het idee dan nog op tijd te zijn), maar heb een man waar hier ABSOLUUT niet mee over te praten valt…
Dan krijg je dus wel buikpijn ja :o( . Verder prima kerel, maar niet als het over dit geldprobleem gaat en zéker niet als ik het over schuldhulpverlening wil hebben. Een gigantische schaamtegevoel en vooral het “bij een ander kan het wel en bij ons niet”-gevoel is sterk bij hem. Tuurlijk vind ik het ook niet leuk (zwak uitgedrukt), maar ik wil wel schuldenvrij leven.
Je krijgt misschien 80 euro per week om van te leven (gezin met 4 personen) en dat is niet veel, maar als ik eerlijk ben, hebben we dat nu ook om van te leven. Of eigenlijk niet eens, want ik haal het maar snel van de rekening vóór er weer vele rekeningen afgeschreven zijn. Dan kom je toch op hetzelfde uit he? Ik ga meer werken en daar ben ik ook wel heel blij mee hoor, maar blijft het nu echt een druppel op de gloeiende plaat? Ik wil absoluut geen nieuwe leningen meer afsluiten, word gek van de banken, maar mijn man wilt dus niet naar de GKB… Zucht… Hij wilt ook niet met andere mensen hier over praten en ik zit hier dus met pijn in mijn maag.
Eigenlijk ben ik het zelfs zo zat, dat ik al aan een scheiding zat te denken en dan de schulden maar verdelen en zelf in de sanering terecht zien te komen. Geen idee of het kan en tja..ik wil dit ook niet zo. Man“lief” weet dit trouwens, ik ben er openhartig in. Maar nut heeft het dus niet.
Gelukkig is dit forum er, kan ik meelezen en tips er uithalen. En wellicht kan hij dit ook eens lezen, zien dat hij echt de enige niet is, met dit probleem.
Mo1